29-4 Coto - Brea (36 km)

We staan op om 7.45 en genieten van een mooi ontbijt. De kosten van de luxe vallen nog mee: totaal € 87,50 voor kamer, diner en ontbijt. Het is vandaag gelukkig een dag met bijna de gehele dag regen, hebben we dat ook eens meegemaakt. Vertrek 9.15. We lopen weer naar Leboreiro. We zoeken de gesloten ‘Spartaanse’ herberg. We vinden het niet, wel een gebouw met het wapen van de adellijke familie Ulloa. Het is het oude pelgrimshospitium (foto). Er naast staat opvallende hórreo in de vorm van een grote gevlochten biezen mand met een rieten puntdak. Aan het eind van het dorp loopt de St. Jacobsroute over de middeleeuwse Magdalena-brug (foto). Een Koreaanse pelgrim passeert de brug, een opvallende verschijning met haar witte handschoenen en een zware rugzak (foto).

Het gaat hard regenen en de poncho en regenbroek moeten aan. Kees is inmiddels ver vooruit. Het blijkt dat we gisteren ook hadden kunnen doorlopen naar Furelos, er is daar een mogelijkheid tot overnachten die niet in ons gidsje staat. Iets verder is Melida, wat een echte stad is. Bij Santa Maria herkennen wij de eerste eucalyptusboom (foto). Wat verder moeten we over een bruggetje van massieve steenblokken over de Rio Catasol (foto). Het is soms even droog, maar we zien geen zon. We lopen steeds vaker door eucalyptusbossen en je ruikt dan de geur van etherische oliën, weer wat anders dan koeien- en schapenpoep.

We rusten in Ribadiso. Het is even droog, maar niet lang. We schuilen bij een tankstation. Een Duits stel schuilt daar ook. Zij zijn gestart in Keulen en zijn bezig met hun 7e etappe. In de regen lopen we door de stad Arzúa. Het Duitse stel blijft daar. Wij gaan verder. Net buiten Arzúa breekt mijn gerepareerde stok doormidden. Van frustratie gooi ik de resten in een snelstromende beek (3x foto´s). Natuurlijk niet goed, maar hopelijk wordt mij dat vergeven.

We willen nog iets drinken. Bij het gehucht Salceda zien we een bar. Het is er vreemd. Er zijn een blanke jonge vrouw en een jonge gekleurde man. De vrouw is duidelijk de baas, de man bedient. Ze zijn overduidelijk verliefd en ook dronken. Bij het inschenken vallen de glazen, maar gierend van het lachen wordt de rommel opgeruimd. Uiteindelijk krijgen wij wat we besteld hebben. Voor hen weer de gelegenheid met elkaar bezig te zijn.

Wij willen vandaag hoogstens 25 km van Santiago overnachten om dan morgen daar op tijd te zijn om nog een aantal zaken te regelen (overnachting, situatie kathedraal, vervolg naar Finisterre, etc.). Helaas is daar ter plekke volgens onze gids geen mogelijkheid tot overnachting. Wij lopen daarom verder, er op vertrouwend dat St. Jacques wel wat zal regelen. En ja hoor, 22 km voor Santiago is daar plotseling een uitstekend hostal in Brea dat niet in onze gids staat. Er is een grote overdekte waranda waar we onze natte spullen kunnen uithangen. Wel een vreemd gevoel dat we morgen het eindpunt van onze onderneming zullen bereiken. Je weet dat echter nooit zeker. Vandaag zagen we een gedenksteen voor een 69-jarige man die 30 km voor Santiago overleden is (foto). Als we uit het raam van onze kamer kijken staat daar een verkeersbord met ¨SANTIAGO¨ er op (foto).

In de bar drinken we een paar pilsjes. Er zijn nog vier Duitse pelgrims, twee heren en twee dames. Ze horen niet bij elkaar, maar eten wel met zijn vieren. We laten ons bij het diner fotograferen (foto).