22-4 Astorga - Rabanal (19 km)

Na goed ontbijt vertrekken we om 8.30 voor een korte etappe. Het is zwaar bewolkt maar droog. De oude schoenen bungelen aan de rugzak. Vlak buiten Astorga lopen we langs een kruis met daarop “Peregrinos Idente” en “1988” (foto). Sinds 1988 lopen pelgrims, als onderdeel van de “la Oficina Internacional de Juventud Idente” van 12 tot 25 juli naar Santiago.

De route loopt over Murias richting west. De gids beveelt aan hier af te wijken en naar het plaatsje Castrillo de los Palvazares te gaan. Het zou een soort Marken moeten zijn met mensen in klederdracht. Via een mooie weg komen we in Castrillo. We zien er slechts een man in werkkleding. Er zijn ook geen pelgrims, want de weg er heen is wat ongelukkig aangegeven. Prima voor ons want het plaatsje is schitterend, alsof de tijd 100 of meer jaar heeft stil gestaan. Vanaf het begin (foto) tot het einde is alles is prachtig bewaard gebleven, alle huizen volmaakt in stijl. Een mooie hoofdstraat met een aantal zijstraatjes (foto). Via en steegje komen we bij de kerk (foto). Op het kerkje zijn 2 ooievaarsnesten. De ooievaars zien we af en aan vliegen (foto). In het ‘centrum’ staat een oude boerenkar (foto). Er is ook nog een splitsing van wegen (foto). Opgetogen verlaten we Castrillo. Buiten het dorp komen we twee Duitse damespelgrims tegen die in Santa Catalina ontdekt hebben dat ze Castrillo gemist hebben en die zo verstandig waren de 2 x 20 minuten extra te lopen.

We keren door een mooi stil landschap (foto) terug naar de route. In Santa Catalina de Somoza zien we links van ons de besneeuwde toppen van de Sierra Cabrera (foto). Met de 3x zoom en zelfontspanner (tegen bewegen) ziet het er indrukwekkender uit (foto). Voorbij El Ganso halen we Ted in. Het begint te regenen, dus de poncho en regenbroek aan. Gezamenlijk komen we in Rabanal aan. Om 12.45 zijn we bij de Refugio Glaucelmo van de Engelse Confraternity of Saint James. Omdat de refugio pas om 14.30 open gaat zetten we volgens goed gebruik onze rugzakken in de ingang (foto). Dat doet iedereen in volgorde van aankomst.

Verleden jaar op 24 mei hebben we in Pont du Dognon ene William Griffiths ontmoet. Hij bleek de voorzitter van de Confraternity of Saint James. Hij raadde ons toen aan in deze refugio te overnachten. Als we toevallig de hospitaleros (vrijwillige beheerders in de refugio) Mike en zijn vrouw Anja, zo heten ze, bij het verlaten van de refugio ontmoeten vertellen we van onze ontmoeting met William. Zij kennen hem en dat geeft een band. Zij gaan naar de bar om te eten, daar krijgen we een koffie van Mike. Kees vertelt over zijn snurken. Als we later, eigenlijk te laat (iedereen is al binnen), naar de refugio terugkeren blijken we een streepje voor te hebben. Wij krijgen een kamertje voor ons tweeën onder het argument van een snurkcel. Het uitzicht aan de achterkant is heel aardig (foto)

In Rabanal hebben we met Ben Steer, op terugreis van Portugal, afgesproken. Mobiel contact met Ben leert dat we hem pas om 4 uur kunnen verwachten. Als Ben arriveert showen we hem de refugio, zoals de eenvoudige huiskamer (foto) en onze slaapkamer (foto). Hij heeft voor ons een draagkistje met 4 flesjes port meegenomen (foto), heel aardig. Al snel verplaatsen we ons naar de bar waar het bier goed smaakt (foto). Ted, de man uit Eindhoven, sluit zich ook aan (foto). Ben besluit vannacht te blijven en neemt een kamer in de bar, annex hostal. We eten met ons vieren het pelgrimsmenu, een fenomeen dat Ben ook wel eens wil meemaken. De wijn vloeit rijkelijk, en het eten wordt besloten met meerdere caragillo´s (foto), een espresso met een scheut Spaanse cognac. Gelukkig moeten wij om 22.30 binnen zijn, want anders hadden we er nog gezeten.