21-4 San Martin - Astorga (25 km)

Na prima ontbijt, met zelf gebakken taart, om 8.45 weg. Zeer koude wind, maar het zonnetje maakt veel goed. Lopen langs N120, met toch wel wat beschutting van struiken, naar Hospital de Órbigo. Hier is een middeleeuwse brug over de Rio Órbigo. Het is de langste brug van de Camino. In het midden vertoont de brug een knik (foto). Aan de brug is een waar gebeurd verhaal uit 1434 verbonden. Een Castiliaanse ridder, Suero de Quiñones, had ter ere van een dame de gelofte afgelegd om iedere donderdag een keten om zijn hals te dragen. Niet erg praktisch, daarom organiseerde hij om van deze gelofte af te geraken bij de brug een groot toernooi met tribunes voor de toeschouwers en tenten voor de ridder en zijn gevolg. Samen met negen medestanders, streed hij twee weken vóór en twee weken na de naamdag van de apostel Jacobus, 25 juli, tegen alle ridders die hier langskwamen. Toen hield de ridder het voor gezien en trok verder naar Santiago en schonk de halsketen aan de kathedraal. Het siert tegenwoordig het borstbeeld van Sint Jacobus. Sinds 2000 wordt als herinnering hieraan bij de brug voor toeristen regelmatig het toernooi nagespeeld. Een groot aantal bewoners van de stad doet hier, gehuld in middeleeuwse kledij aan mee. Zonder te vechten bereiken wij de overkant (foto).

We passeren een mooie albergue, ten minste aan de buitenkant. Door een verkeerde wegkeuze komen we weer langs de N120 te lopen. Door de nieuwe schoenen krijg een schaafwond onder mijn enkelknobbel en doe daar een pleister op. We zien dan de Italiaan Angelo met zijn Dominicaanse zoon voorbij komen (hij had gisteren al eerder over die zoon verteld). We kunnen via het gehucht Santibánez de Valdeiglesias weer terug naar de route. In Santibáñez zien we een kerktoren met een grote luidspreker (foto). Hiermee wordt een elektronisch klokgelui voortgebracht, een teken van vooruitgang?

We komen nu door een prachtig gebied met lage heuvels, een grote variatie van bomen en struiken, en velden met zeer oude wijnstruiken (foto). Het weer is overal zeer dreigend, maar wij hebben geluk, zelfs af en toe een zonnetje. We komen op de hoogvlakte van de Páramo. Aan de westelijke rand hebben we een magnifiek uitzicht op Astorga. Het lijkt heel dichtbij, maar dat is gezichtsbedrog, we moeten nog wel ruim een uur lopen. Wat verder aan de rand markeert een stenen kruis, het Crucero de San Toribio (foto), de oude St. Jacobsroute. In San Justo nemen we een koffie en een broodje voordat we de laatste 3 km naar Astorga afleggen.

Overnachten doen we in de oude albergue San Javier, tegenover de kathedraal, geleid door een religieuze broederschap. We slapen op een kamer met 6 stapelbedden. Natuurlijk zijn daar weer vele bekenden: Franz, Ted, het Australische echtpaar, enz. Snel een wasje, even douchen en het stadje in. We bekijken de kathedraak Santa Maria (foto) en zijn ingangsportaal met mooie reliëfs (foto). De oorspronkelijke kerk werd in 1069 gewijd, de huidige kerk werd in de tweede helft van de 17e eeuw voltooid. Naast de kathedraal staat het opvallende bisschoppelijk paleis (gebouwd van 1887 tot 1893), een creatie van de Catelaan Gaudi (foto). Het heeft wel iets van een Efteling-paleis. Aan het stille Plaza Mayor staat het fraaie stadhuis uit de 16e eeuw (foto), waar elk heel en half uur op een bijzondere manier wordt aangekondigd. Twee levensgrote poppen slaan met grote hamers op een aantal klokken. Het zijn afbeeldingen van 'maragatos', een bevolkingsgroep afkomstig uit het gebied waar we morgen doorheen zullen lopen: de eenzaamheid van de Maragateria. Het zijn de nakomelingen van een mengeling van Moren en Visgoten. In de buurt van het stadhuis zijn een aantal Romeinse opgravingen te zien (foto). Verder zijn er een stuk of 5 musea, waaronder een chocolademuseum, maar op maandag is alles dicht. In één van de vele chocolade- en gebakwinkels nemen we daarom maar een chocoladegebakje.

We bellen met onze vriend Ben Steer, hij reist morgen per auto terug van zijn huis in Noord Portugal, en we zullen elkaar ontmoeten in Rabanal (daar lopen wij morgen heen). Lijkt ons erg leuk. Terug in de albergue blijkt de computer vrij, daarom dit uitgebreide bericht. Ook de laatste reacties nog meegenomen: Joséphine & Javier (we zitten nu in de albergue San Javier ter ere van jullie), Piet & Wil (Assendelft tegen SVA, dat is lang geleden) en Loek en Mia (er komen nog veel meer foto´s) bedankt voor jullie reacties.