Van Bowness naar Silloth-on-Solway, 7e dag (27 km)

‘s Morgens blijkt de stroom weer uitgevallen, maar Lyn heeft een AGA fornuis en kan toch zorgen voor een English breakfast, alleen de toaster werkt niet. Als we om 9 uur vertrekken is de spanning teruggekeerd. We lopen onwennig, geen bordjes en speciale paden om te volgen. Een ‘bonus’, volgens Kees, deze 3 extra dagen. In principe willen we langs de kust lopen, maar een grote inham van de rivieren Warmpool en Waver dwingt ons eerst naar het zuiden. De zon schijnt, maar er staat uiteraard een harde wind en dreigende wolken naderen. Bij Angerton gaan we over de brug over de Warmpool. Nu wordt de koers zuid-west. Bij Newton Arlosh rusten we voor een gesloten pub. Ik heb last van een kleine teen en een hiel. Beide afgetapet. Ook hier weer zo’n leuk kerkje wat een combinatie is van burchttoren en kerk (foto). We verbazen ons over de nieuwbouwhuizen. Min of meer gewone huizen in een buurtje met een Griekse voorgevel (foto). In het Salt Coates gaat het regenen. We schuilen in een schuur van een eenzame boerderij. De regen gaat over in stortbuien met hagel en onweer. We praten wat met 2 aardige, maar wereldvreemde mensen van de boerderij. Na een 20 minuten is het droog en zien we overal zon. Opgewekt gaan we verder, maar de lucht betrekt razendsnel en na een kwartier krijgen we nog zo’n bui, maar geen schuilplaats te zien. Na de brug over de River Waver gaan we westwaarts In Abbeyetown weer een bui en schuilen we in een klein bushokje. We krijgen het advies om niet de directe grote weg naar Silloth te nemen omdat die gevaarlijk is voor wandelaars. We lopen een stuk om en worden beloond met mooi weer. Wel verdwalen we een beetje, maar om 4 uur stappen we blij ons Golfhotel binnen. Zoals gebruikelijk de vermoeidheid weg gedoucht en een wasje gedaan. Kees zet altijd koffie en serveert dat met de koekjes die er bijna altijd bij liggen. We lopen naar de zee. Al uren lang zagen we onderweg bergen die volgens Kees bij het Lakedistrict National Park horen. Nu zagen we ze aan de overzijde van de Solway in Schotland liggen (foto). Silloth is een rustig stadje (3000 inwoners) met een kleine haven aan zee. Opvallend is een groot grasveld (‘The Green’) tussen de zee en de eerste huizen (foto). Mijn gsm mobiel opwaarderen lukt niet, maar zoon Dik weet na een emailtje de oplossing. We eten lekker in het hotel en slapen om 10 uur.