Van Carlisle naar Bowness, 6e dag (22 km)

Bij opstaan om 7 uur zien we uit het raam dat het stortregent. Het weerbericht geeft een stormwaarschuwing, er moet opgelet worden op omwaaiende bomen. We kleden ons al op de kamer in volle regenbepakking (foto) en gaan op pad. In de buurt van het kasteel komen we op het Path langs de River Eden. Het is vies weer, al valt de wind nog mee omdat we veel in de luwte lopen. Foto’s nemen kan alleen onder zoiets als een viaduct (2x foto). Door de vele regenval zijn de paden heel modderig. Soms is zo’n pad niet te ontwijken (foto). In Beaumont, om 11 uur, regent het nog steeds (foto). In Burgh by Sands laat Kees het water uit zijn schoenen lopen. Het is niet duidelijk waar te gaan. We hebben net voorlopig ons laatste stukje Path door een weiland gehad en men is slordig geworden met het aangeven van het Path. We volgen maar de grote weg naar Bowness. We voelen nu regelmatig de kracht van de wind. De vuilnis is in kliko’s, maar vooral in standaard grote stevige handtassen, buiten neergezet. De meeste kliko’s zijn omgewaaid en de inhoud van de handtassen waait overal in het rond. Merkwaardig veel lopers komen ons tegemoet. Het blijkt later dat velen met de bus naar Bowness zijn gegaan en de route met de storm mee lopen. Een paar km verder bij Dykesfield komen we bij het begin van een 4 km lange weg door een soort slikkenlandschap. Er staan waarschuwingen dat de weg kan overstromen door het getij. Er staat een merkwaardig bord dat vermeld hoe hoog het water staat als dat het bord bereikt (foto). Ook een bord dat koeien op de weg mogen lopen. Het regent al niet meer en de zon zien we steeds vaker. In Drumburgh is een plek waar een koffieautomaat staat. We nemen een kopje en laten in de storm en zon de sokken en schoenen drogen.
Vlak voor Port Carlisle bereiken we de oevers van de uitlopers van de Solway Firth, een extreem grote zeebaai van de Ierse zee en tevens de grens van Engeland en Schotland. Het is eb. We zien een zeilbootje op het droge liggen (foto). Port Carlisle is het begin van een kanaal naar Carlisle dat geopend is in 1823. In 1854 is het vervangen door een spoorlijn. Restanten van de kade zijn nog zichtbaar (foto). Welgemoed lopen we naar Bowness. Onderweg zien we waarschuwingen met een reddingsboei tegen het verraderlijke zand bij laag water (foto). Ongeveer half vier lopen we Bowness binnen (foto). Het einde van het Hadrian’s Wall Path is een hokje dat uitkijkt op de First Solway (foto). Er zitten daar 2 vogelaars. We gaan op zoek naar een pub om onze prestatie te vieren, maar de pub is nog gesloten. We lopen naar onze B&B The Old Rectory. Het is gelegen naast een leuk kerkje (foto). We worden in het fraaie gebouw ontvangen door de enthousiaste gastvrouw Lyn. Ze is bezig de open haard aan te steken. Ze zorgt voor koffie en zelfgebakken koek. Er zijn 2 katten en 3 honden die om de haverklap blaffen. Onze kamer is ook heel mooi. Lyn heeft plaatsen voor ons gereserveerd in de plaatselijke pub. Ze heeft familie over en gaan er ook eten. Er is nog een Nederlander die vanmorgen al met de bus uit Carlisle is gearriveerd. Hij was van plan morgen daar met de wind mee terug te lopen.
Om ongeveer half zes valt de stroom uit, waarschijnlijk een omgewaaide boom op een leiding. Ook in het dorp is geen spanning, dus de pub is gesloten. Er moet geïmproviseerd worden. De Nederlander heeft een apneu apparaat en is erg zenuwachtig. Lyn wil hem onder deze omstandigheden duidelijk kwijt en bestelt op haar kosten een taxi en laat hem met apparaat terugbrengen naar een B&B in Carlisle. Inmiddels is een Noors echtpaar gearriveerd. Er wordt een bestelformulier van een chinees in Wigton (15 km weg en geen stroomstoring) te voorschijn getoverd en iedereen kan zijn bestelling doen. Wij, en ook de Noren, bestellen een chinees diner. Het wordt gehaald en even na achten zitten wij met de Noren en een aantal pilsjes met candlelight heerlijk chinees te dineren (foto). De Noren zijn aardige mensen die al heel veel gelopen hebben, o.a. diverse malen Santiago vanuit verschillende plaatsen in Spanje. Wij krijgen de indruk dat ze Spanje kiezen omdat de wijn daar zo goedkoop is. Grappig is te horen van de Noor dat 2011 een lemmingjaar is. Ze gaan dan massaal trekken. Vooral boeren die last hebben van roofdieren zijn blij, want ze vreten dan de gemakkelijk verkrijgbare lemmingen in plaats van hun kippen, enz. Om tien uur gaan we naar bed, een uur later floept het licht weer aan.