Van Silloth naar Maryport, 8e dag (25 km)

Op onze kaart staat vanuit Silloth langs de kust de Cumbria Coastal Way als een voetpad aangegeven. Op een folder van onze bestemming Maryport komt dat voetpad binnen, dus ons parkoers staat vast. Het voetpad loopt door de smalle en lage ‘duinen’. en is voorlopig een smal, zanderig ongeveer 30 cm breed pad (foto), vermoeiend om te lopen. Op het strand lopen valt ook tegen. Het is meestal een kiezelstrand en het zand is vies en heel zacht. Er ligt veel aangespoelde troep (foto). We durven niet dicht aan zee op nat hard zand te lopen want er lopen veel geulen en wij hebben geen overzicht of we ooit weer terug naar de duinen kunnen komen zonder natte voeten (foto). Bij de paar kleine dorpjes die aan zee liggen lopen we voor de afwisseling langs de straat.
In Allonby rusten we bij een tentje waar we warme chocolade, koek en een ijsje kopen. Door Allonby stroomt een riviertje evenwijdig aan de kust. Onze kaart houdt hier op. Tot Maryport is dat geen probleem. Even voor 3 uur zijn we in het Waverley Hotel.. Vandaag een vrijwel droge, bewolkte dag, minder wind dan de andere dagen.
We lopen naar de vrij grote haven. Er is een flinke jachthaven (foto). In het stadje (11.000 inwoners) is het druk, maar het geheel maakt een armoedige indruk. Tot nu toe hebben we nog geen engelse pie (gebakken deeg gevuld met stukken rundvlees en uien) gegeten en zoeken een gelegenheid. Die vinden we niet. Wel bij de haven een pub met een groot geel doek met daarop de tekst “Welcome to the cheapest pub. REAL ALE ONLY 99p PINT” (foto). De pub heet de ‘Lifeboat Inn’ en ziet er wel leuk uit. Binnen in een hoekje een 5-tal vrouwen met te veel drank op die hard tegen elkaar schreeuwen in dialect. Achter de bar een onverschillige jonge vrouw met wit haar die op onze bestelling van 2 pinten van 99 pence wijst naar een bord aan de tap: “Lifeboat dishwater 99p is not sold”. 100% bedrog. We drinken ons bier dan maar in de lounge van ons hotel, één van de weinige nette gelegenheden in town. In de haven hebben we een net Indiaas restaurant gezien. Op weg daarheen zien we in een zijstraat tegen een huis een man op zijn knieën op een matje met zijn hoofd op de grond. Een moslim denken we en we vragen ons af of dat wel de richting naar Mekka is. Als we er even later weer langskomen ligt hij op de mat op zijn buik voor het huis. We denken dat hij onwel geworden is. Dichterbij blijkt het een man die door een rooster voor het huis werkzaamheden aan het verrichten is. Het Indiaas eten is prima. Vermoeid liggen we om 9 uur in bed.