26-4 La Faba - Triacastela (26 km)

Prima ontbijt met goede koffie en brood met kaas, worst, jam en zelfs een gekookt eitje. We laten Ton en het Nederlandse meisje achter. Zij wil in de loop van de dag toch verder gaan op sandalen. Ton heeft het heel kwaad als iedereen vertrekt en hij alleen achterblijft.

Het is weer zeer zonnig. Al snel halen we een groepje pelgrims in die de truien uitdoen. Wij volgen hun voorbeeld (foto). We krijgen weer een flinke klim van ruim 2 km met soms zeer steile stukken tot La Laguna, een heel rustiek gehucht (foto). We lopen verder over een voetpad. De helling wordt minder steil. We maken een grote bocht naar links waarbij we prachtige vergezichten hebben op boerderijen in de diepte (foto).

We steken de grens met de autonome provincie Galicië over. Hier wordt Galicisch (een taal verwant aan het Portugees) gesproken. Rond 9.00 zijn we in het bekende stadje O Cebreiro, waar nog Pallozas staan (foto). Het zijn lage ronde of ovale huizen van natuursteen waarvan de daken, bedekt met stro, tot dicht bij de grond doorlopen. Vroeger hadden ze maar één toegang, een laag deurtje (foto Wimedia), maar tegenwoordig hebben ze deuren en ramen (foto). Er komen bussen vol toeristen, en nu staat er ook al een bus. De pelgrims lopen verward tussen de toeristen rond.

In de 14e eeuw vond er een wonder plaats in de kerk hier. Een priester las de mis. Er was slechts één persoon aanwezig, een boer die over het steile pad omhoog geklommen was. De priester was bezig met de eucharistie en vond de boer eigenlijk dom om voor dat beetje brood en wijn zoveel moeite te doen. Op dat moment veranderde de hostie in vlees en de wijn in bloed. De kelk en de pateen (foto Internet), waarin het wonder plaatsvond, staan goed zichtbaar in de kerk opgesteld.

We gaal snel verder. In onze gids staat: “Wanneer de zon doorbreekt – wat soms gebeurt! – kunt u vanaf de Sierra ver uitkijken over de bergen, heuvels en dalen van het groene Galicië. Meestal zijn de van leisteen gebouwde dorpen echter in mist en wolken gehuld”. Wij boffers hebben schitterend weer. Na Linares passeren we Toni en Sep in. Iets verder bij de pas Alto de San Roque staat een metalen beeld van een pelgrim die probeert tegen de wind en regen in te worstelen (foto). Het is windstil en heel warm.

We halen de Engelsman Peter uit de buurt van Liverpool, die we al eerder in Villafranca ontmoet hebben, in. Hij heeft in O Cebreiro in een hotel geslapen, maar heeft geen oog dicht gedaan vanwege blaffende honden. We drinken wat in Pardonela. Er blijken veel voor ons nieuwe pelgrims onderweg. Hier zitten twee stevige Belgische vrouwen uit Roeselaare. Ze zijn vandaag in O Cebreiro begonnen.

Op een overdekt terras in Biduedo eten we een bocadillo. Peter blijft in deze plaats slapen. In de bar is het superdruk, de bediening kan het helemaal niet aan. Groepen pelgrims, lopend en op de fiets, komen binnen of lopen door. Franz, Sep en Toni arriveren als wij vertrekken. Tegenover de bar staat een schattig kerkje, iglesia San Pedro (foto). Er rest ons nog 6 km afdalen naar Triacastela. Tijdens de afdaling trapt Kees op mijn stok die breekt. Na het gehucht Filloval gaan we via een oude holle weg het dal uit (foto). Vlak voor Triacastela worden we afgeremd door een kudde koeien die naar de boerderij gedreven worden (3x foto).

In Triacastela vragen we in een albergue een kamertje voor twee en dat blijkt in de omgeving mogelijk. Daar blijkt ook een winkel met doe het zelf artikelen. Een oude man schudt zijn hoofd als ik mijn stok laat zien, maar samen zien we een oplossing met een stuk draadeind en tape. Hij zaagt een stuk van het draadeind af, schuift beide delen over dat stuk en zet het geheel met stevige tape vast Het rolletje tape krijgen we mee. De kosten zijn € 2. Daarna nog 1,5 uur internetten. Kees kan er niet goed tegen en verdwijnt in het dorp waar hij al ras weer vele bekenden tegenkomt.

Loek & Mia en Piet Leenders bedankt voor jullie berichten. We schieten al lekker op, nog 130 km naar Santiago. De wegen beginnen steeds voller te raken met pelgrims, maar misschien is het weekend daar debet aan.

We gebruiken het pelgrimsmenu samen met Birgit, Franz, Sep en Toni. Kees brengt zijn bekende moppen in het Duits en oogst veel succes, o.a. bij het proosten zegt Kees dat hij zo vaak op iemands gezondheid heeft geproost dat hij er ongezond van geworden is.