Donderdag 19-4 Naar Zermatt

Redelijk geslapen. Ine 37,9 °C, maar voelt zich goed. Dik doucht zich op de gang. Op de kamer liggen 2 dikke witte badjassen om naar de douche te gaan (foto). Verrassend uitzicht uit raam op een zonnig besneeuwd station met de reeds gearriveerde Glacier en Sankt Moritz op de achtergrond (foto's). Goed ontbijt. Probleem creditcard, weten pinnummer niet. Samen net genoeg cash geld. In de Glacier Express hebben we 2 gereserveeerde plaaatsen in de 1e klas bij het raam. Ine leest de uitgebreide routebeschrijving (foto). We zien ook ons hotel Bellaval (foto). Er zitten slechts 6 mensen in een coupé voor 30. De coupémanager heeft alle tijd om ons te wijzen op komende mooie dingen en anecdotes te vertellen (foto). Schitterende uitzichten (foto's). We vliegen door de lege coupé om links en rechts foto's te maken. Een Chinese ligt direct te slapen (foto). Het eerste deel naar Chur hebben we gisteravond onder totaal andere omstandigheden al gereden. Fantastisch die 2 verschillende uitzichten. Na Filisur is de sneeuw naast de trein vrijwel verdwenen (foto). We rijden over het beroemde Landwasserviadukt (142 m lang, 65 m hoog, zie foto's). Lange tijd glijdt de Glacier langs de Hinterrhein (foto). Bij Reichenau komen Vorrhein en Hinterrhein bij elkaar om als Rhein verder te gaan. Rails met 3 sporen voor breed- en smalspoor. In Chur stappen veel mensen in, maar slechts 4 in onze coupé. De Glacier Express rijdt meestal heel langzaam en wordt de langzaamste Express genoemd. Ook moeten we regelmatig wachten voor tunnels.
Na Reichenau, terug uit Chur, wordt de route nieuw voor ons. Het landschap verandert. Wij rijden nu door de Rheinschlucht. Meer dan 10.000 jaar geleden stortten de bergen hier met donderend geweld in. De Rijn heeft zich daarna tussen de plaatsen Ilanz en Reichenau een weg door de rotsen gebaand. Hierdoor is een bergkloof, in het Duits Schlucht genoemd, ontstaan. Deze bergkloof heeft als bijnaam de Zwitserse Grand Canyon gekregen. We zien uit de trein de bizarre kale rotswanden (foto). De zon is helaas vrijwel verdwenen.
Bij begin van Glacier hebben we een kaart met de route gekregen en een koptelefoon. Langs de route staan nummers. We horen een signaal en zien op een display een nummer en dan krijgen we uitleg over dat punt op de koptelefoon. Handig georganiseerd.
Inmiddels gaan we weer stijgen, en daarmee komen we weer in de sneeuw. Eerst hier en daar plukjes (foto), later volop sneeuw (foto).
In Disentis (foto) wordt er zelfs een locomotief met een tandrad voor de trein gekoppeld, want we moeten omhoog naar de Oberalppass (2033 m). Op weg daarheen is er steeds meer sneeuw en minder bebouwing (foto's). We gaan door veel tunnels heen. Als we daar uit komen doet de witte sneeuw echt pijn in de ogen.
Op de Oberalppass moet de trein wachten op een tegenligger uit een tunnel. We mogen uitstappen. Er worden veel foto's gemaakt (foto). Het is niet koud. Ook Ine komt de trein uit en neemt een foto van Dik (foto). Na 5 minuten komt de tegenligger uit de tunnel (foto). Op verschillende plaatsen zijn hoog in de bergen hekwerken tegen lawines geplaatst. We kunnen ze door de bovenramen zien (foto). Verder is het een verlaten sneeuwgebied (foto's). Als we een restaurant zien (foto) weten we dat Andermatt niet ver meer is. Even voor 2 uur arriveren we daar (foto).
In de buurt van Realp ligt Zumdorf, het kleinste dorp van Zwitserland (foto). Dan 15 minuten door de oude Furka pass. Inmiddels is de coupé aardig vol geraakt.
Voorbij Fiesch gaan we over de rivier Binna (foto). Deze stroomt bij Visp in de Rhône. Bij Mörel is spoor vernield door instortingen. Zermatt is autovrij. Men kan de auto 5 km voor Zermatt in Täsch parkeren en met een shuttle naar Zermatt reizen.
Op mijn smartphone heb om de route van station naar ons hotel met de app Sygic bekeken. Het is niet moeilijk, maar er is vieze natte sneeuw, we moeten flink klimmen en we lopen toch een beetje verkeerd, dus balen. Gelukkig is het hotel niet slecht en worden we met een verse cappuccino ontvangen. Er liggen overal grote pakken sneeuw (foto).
Op advies van de hoteleigenaar zouden we gaan eten in een restaurant tegenover het hotel. Helaas was het vol. We gaan naar een hotel-restaurant in de buurt. We eten typisch zwitsers: raclette. Een ronde (raclette) kaas wordt doormidden gesneden. Deze wordt op een raclettestandaard geplaatst en verwarmd bij een speciale racletteoven. Na een tijdje is de kaas gesmolten. De gesmolten kaas wordt afgeschraapt met een mes en op een bord geschept. Daarbij worden gekookte aardappels (met schil), augurken en zilveruitjes geserveerd.